|
|
|
Yazar
|
:
Hülya GÜLAY OGELMAN
- Ahmet EROL - Hayriye ASAR - Feride MUMCULAR - Mehmet Hayrettin KIRAÇ & Çağatay KİLİMLİOĞLU
|
|
|
Türü |
:
|
|
Baskı Yılı |
:
2015
|
|
Sayı |
:
6
|
|
Sayfa |
:
274-294
|
|
DOI Number: |
:
|
| Cite : |
Hülya GÜLAY OGELMAN - Ahmet EROL - Hayriye ASAR - Feride MUMCULAR - Mehmet Hayrettin KIRAÇ & Çağatay KİLİMLİOĞLU, (2015). OKUL ÖNCESİ EĞİTİMİ ÖĞRETMENLERİNİN ÇOCUKLARIN AKRAN İLİŞKİLERİNE YÖNELİK ALGILARININ BELİRLENMESİ. Route Education and Social Science Journal , 6, p. 274-294. Doi: 10.17121/ressjournal.348.
|
|
8533 3709
|
Özet
Bu araştırmanın amacı, okul öncesi eğitimi öğretmenlerinin küçük çocukların akran ilişkilerine yönelik algılarının belirlenmesidir. Araştırmanın çalışma grubunu, Ege Bölgesi’ndeki sekiz ilde Milli Eğitim Bakanlığı’na bağlı bağımsız anaokulu ve anasınıflarında görev yapan 48 okul öncesi eğitimi öğretmeni oluşturmuştur. Araştırmanın bulgularına göre, öğretmenlerin akran ilişkileri ile ilgili sınıfta en sık karşılaştıkları ilk üç sorun; sosyal becerilerdeki eksiklik, şiddet-saldırganlık ve tartışma-kavgadır. Okul öncesi öğretmenleri, akran ilişkilerini olumlu yönde etkileyen ilk üç değişken olarak sosyal becerilere sahip olmayı, anne-baba-çocuk arasındaki iletişimi ve yaşı ifade etmişlerdir. Öğretmenler, akran ilişkilerini olumsuz yönde etkileyen ilk üç değişken olarak davranış sorunlarını, anne-baba tutumunu, anne-baba-çocuk arasındaki iletişimi ve sınıfın kalabalık/tenha oluşunu belirtmişlerdir. Öğretmenler, sınıftaki akran ilişkisi sorunlarını çözmede en sık izledikleri ilk üç strateji olarak çocukları kendi sorunlarını çözmeleri için yönlendirme, ailelerle görüşme ve ödül-ceza stratejilerini kullanmadır. Öğretmenlere göre bir çocuğun akran şiddetine maruz kaldığını gösteren en önemli belirtiler; çocuğun içine kapanık, çekingen tutumu, ağlaması, okula gelmek istememesidir. Bir çocuğun akranlarına şiddet uyguladığını gösteren en önemli davranış saldırganlıktır. Ayrıca çocuğun akranları tarafından sevildiğini gösteren en önemli belirtiler, diğer çocukların bu çocukla sürekli etkileşim halinde olması, bu çocuğun akran grubunda popüler olması ve diğerlerine liderlik yapmasıdır.
Anahtar Kelimeler
Okul öncesi eğitim, okul öncesi öğretmenleri, okul öncesi dönem çocukları, akran ilişkileri.
Abstract
The objective of this study is to determine the perceptions of preschool teachers regarding the peer relations of young children. The sample group of the study consisted of 48 preschool teachers rendering service at independent kindergartens and nursery classes of the Ministry of National Education in eight provinces in the Aegean Region. According to the results of the study, the first three problems most frequently encountered by teachers in the class regarding the peer relations were; deficiency in social skills, violence-aggression, and argument-quarrel. Preschool teachers stated social skills, communication between mother-father-child, and age as the first three variables positively affecting the peer relations. Teachers stated behavioural problems, parental attitude, communication between mother-father-child and crowded/solitary class as the first three variables negatively affecting the peer relations. The first three strategies frequently used by teachers in solving the problems about peer relations in the class were directing the children to solve their own problems, interviewing with the families, and using the punishment-reward strategies. According to teachers, the most important signs of peer victimisation for a child were introversion, timid attitudes, crying, and rejection to go to school. The most important behaviour signifying that a child used violence to her/his peers was aggression. Besides, the most important signs for a child to be loved by her/his peers were the constant interaction of other children with this child, popularity of this child in the peer group and her/his ability to lead others.
Keywords
Preschool education, preschool teachers, preschool children, peer relationships.
