|
|
|
Yazar
|
:
Bilal ERKOÇ
& Bahir SELÇUK
|
|
|
Türü |
:
|
|
Baskı Yılı |
:
2022
|
|
Sayı |
:
75
|
|
Sayfa |
:
507-522
|
|
DOI Number: |
:
|
| Cite : |
Bilal ERKOÇ & Bahir SELÇUK, (2022). SÜLEYMÂN TÂLİB’İN ZEYL-İ SİYER-İ VEYSÎ’Sİ. Route Education and Social Science Journal , 75, p. 507-522. Doi: 10.17121/ressjournal.3301.
|
|
629 694
|
Özet
Veysî’nin “Siyer-i Veysî” ismiyle de anılan “Dürretü’t-Tâc fî Sîreti Sâhibi’l-Mi’râc” adlı eseri Türk edebiyatında telif siyer türünün ilk örneğidir. Müellifin ölümü üzerine yarım kalan esere 10 kadar zeyl yazılmıştır. Bu zeyillerden biri de hakkında fazla bilgi bulunmayan Koçhisârîzâde Süleymân Tâlib tarafından yazılmıştır. Eserin tek yazma nüshası Berlin Devlet Kütüphanesinde bulunmaktadır. 1206/1792 yılında tamamlandığı anlaşılan eser Nâbî’nin ilk zeyline zeyl olarak yazılmıştır. Benî Kaynukâ Gazvesi ile başlayan eser Yemâme hâkimi Hevze bin Alî’ye gönderilen İslâmiyet’e davet mektubuyla son bulmaktadır. Zeyl, Veysî ve Nâbî’nin eserleri gibi sanatlı bir dil ve üslupla kaleme alınmış, manzum parçalara yer verilmiştir. Bu çalışmada siyer geleneği, Siyer-i Veysî ve zeyilleri hakkında bilgi verilmiş, Süleymân Tâlib’in “Zeyl-i Siyer-i Veysî”si yapı, muhteva ve dil-üslûp özellikleri bakımından tanıtılmaya çalışılmıştır.
Anahtar Kelimeler
Koçhisârîzâde Süleymân Tâlib, Siyer-i Veysî, siyer, zeyl.
Abstract
Veysî’s “Dürretü’t-Tâc fî Sîreti Sâhibi’l-Mi’râc” which is also known as “Siyer-i Veysî” is the first example of siyer in Turkish literature. Upon the death of the writer, approximately ten addendums were made on the work. One of these addendums were made by Koçhisârîzâde Süleymân Tâlip, about whom we do not have much information. The only written manuscript of the work is in Berlin State Library. The work, which is understood to have been completed in 1206/1792, was written as an addendum to Nâbî's first addendum. The work, which begins with the Benî Kaynukâ Gazvesi, ends with the letter of invitation to Islam sent to the Yemâme judge, Hevze bin Alî. Like the works of Zeyl, Veysî and Nâbî, they were written in an artistic language and style, and verse pieces were included. In this study, information about the siyer tradition, Siyer-i Veysî and its addendums were given, and Süleymân Tâlib's "Zeyl-i Siyer-i Veysî" was tried to be introduced in terms of its structure, content and language-style features.
Keywords
Koçhisârîzâde Süleymân Tâlib, Siyer-i Veysî, siyer, addendum.
